Azkuna Zentroan garatzen da PARABOLIKAK proiektuaren lehenengo LAB hau, Mediatekaren bigarren solairuan hain zuzen.

Lehenengo ekitaldia

Berotzeko eta elkarrizketarako detonatzaile gisa, parte-hartzaileak gonbidatzen dira irudi bat aukeratzera, inspiratzeko edo eragiteko. Aitzakia ezin hobea da taldeak berriro topo egin eta PARABOLIKAKetik mugiarazten dituenarekin konektatzeko. Irudi horien artean, hauek daude:

Nola sentitzen zara egungo kultur proposamenetan? Zer adibide positibo edo negatibo eman ditzakezu? Zer aldatzea gustatuko litzaizuke antzezpen honetan? Honako galdera hauek jartzen dira mahai gainean edo, hobeto esanda, hitz egiteko txanda markatzen duen erruletan. Horri esker, parte-hartzaileek gogoetak partekatzen dituzte:

• Irakurle bikaina naiz, eta duela urte batzuk konturatu nintzen asko irakurri nuela, baina inoiz ez emakume bati.
• Catherine Elizabeth “Caitlin” Moranen liburuetan edo Karmele Jaio eta Katixa Agirreren liburuetan errepresentatua sentitzen naiz.
• “Girls” izan zen benetako gorputzak, arropa arruntak, nik edo nire edozein lagunek bizi genitzakeen sexu-esperientziak zituzten emakumeak ikusi nituen lehen seriea.
• Emakume beltza, ikus-entzunezkoetan, iritsi berri den etorkin bat da beti, prostituta bat… zergatik ezin da izan gizarte-langile edo mediku, adibidez?
• Uste nuen emakumearen irudikapenak hobera egingo zuela unibertsitatean, baina Artearen Historia ikasten izan nuen esperientzia txarra izan zen, ia ez baitzen emakume artistei buruz hitz egin.
• Erakusketen esparruan, askoz gutxiago dira erakusgai dauden emakume artistak eta baita laginak komisariatuko lituzketen emakumeak ere.
• Nire kide artistek askoz ere askatasun handiagoz sortzen dutela sentitzen dut, guk geure buruari askoz gehiago exijituz egiten dugu. Horrek pentsarazten dit haiek baino lehen erreko naizela.
• Oro har, ez naiz ordezkatua sentitzen, eta horregatik erabaki nuen neure lanak idaztea eta neure paperak interpretatzea.
• Emakumea osagai desberdinekin irudikatzen da, eta osagai horiek ezer ez edo hobeto esanda, gizon ez izateko mikro modu bat dira.
• Animazio japoniarra nire zaletasunetako bat da, baina doako eszena asko genero maskulinoari atsegin emateko bakarrik sortu dira.
• Nire ustez, ordezkaritzaz ari garela, funtsezkoa da proposamen kultural hori nondik ateratzen den pentsatzea: erakunde batetik, beste leku batetik, autokudeatuta, adibidez…
• Musikaren eta, zehazki, raparen munduan, presente egotea eta kontuan hartzea baino ez duzu lortzen, baldin eta burua “iraultzeko” prest bazaude.
• Eskolaz kanpoko jardueraren ondoren jarriko nioke izena basamortu horri. 18 urte arte gauzetan gaude, baina gero?

Elkarrizketarako lehen tarte honen ondoren, atseden hartuko dugu. Erdiko terrazara igo eta klima epelak denak harritu gaitu atseginez. Bi, hiruren arteko elkarrizketetarako garaia da, zerbait gehiago ezagutzeko, PARABOLIKAK ere hortik baitoa, sarea sortzetik.

Bigarren ekitaldia

Etenalditik itzultzean, irudietara itzuliko gara. Oraingoan, parte-hartzaileak gonbidatzen dituzte bat aukeratzera eta nahi duten bezala hauek moldatzera, plastikoki edo hitzaren, mugimenduaren edo nahi duten beste edozein adierazpenen bidez, galdera honi erantzuteko: Nola nahi dugu irudikatuak izan?

Saguzar emakumeak, amazoniar emakumeak, ekaitz emakumeak, emakume sortzaileak, maitaleak eta zaintzaileak. Emakumeak etxean. Libreak. Zakarrak. Benetakoak. Emakume okerrak. Eta beren burua errepresentatuak sentitu baino, “aurkeztu” egiten diren emakumeak.

SOY
Soy lo que no
quieres que sea;
soy lo que
nadie de mí
espera.
Soy miradas
en la acera;
soy libre
no una
cualquiera.
Soy el desorden
el kaos
soy intensidad
por todos los lados.
Soy puta, soy
pura elegancia
soy el olor
intenso de tu fragancia.
Soy aunque no
me dejes ser
seguiré siendo
sin miedo a…
perder.

La Basuren inprobisazioa (Elena Caballero)

PARABOLIKAKen lehen saio honen oihartzunak dastatuz eta horiei buruz hausnartzeko denbora hartzen dugun bitartean, Bertha Bermudezek, Uribarri Atxotegi Onandiarekin batera topaketak dinamizatzeaz arduratzen denak, idatzitako testu honekin geratzen gara:

Botere Politika, Estetika eta Ikusezintasunak: 1. LAB

En este primer LAB de PARABOLIKAK, hemos trabajado desde las artes plásticas utilizando obras de artistas que se han invilucrado en la lucha feminista a lo largo de la historia. Así nos sumergimos en la exploración de las dinámicas de poder, las estéticas y las invisibilidades que atraviesan las mujeres en el marco de las artes y de nuestras vidas cotidianas. El círculo temático abarcó cuestiones fundamentales como la profesionalidad, la sexualidad, la maternidad, el acoso, la raza, la desigualdad, la inclusividad y la gordofobia.

Estos temas resuenan profundamente en nuestras prácticas artísticas y sociales, y nos han sorprendido gratamente las diversas perspectivas que han surgido, abriendo nuevos caminos de exploración.

Uno de los puntos clave que hemos abordado es cómo la mirada desde la perspectiva del hombre (un hombre concreto y estereotipado) condiciona la representación de la mujer. Esta mirada convierte en muchos casos la expresión artística en un acto de consumo, moldeado por instituciones de poder y sistemas patriarcales que la sostienen. Las subvenciones, cuotas de presencia y políticas de género obligadas son solo algunos de los mecanismos que perpetúan esta estructura desigual.

Creemos que la diversidad de enfoques va a enriquecer el proceso, y quizás nos lleve a ajustar algunas dinámicas previstas inicialmente. El reto propuesto en este LAB es crear espacios de cambio a través de la escucha activa, inclinándonos hacia las voces invisibles o ignoradas, un gesto radical para desmontar las ficciones del estereotipo. Estas ficciones generan juicios, críticas y exigencias de culto, alejando la representación de la realidad y perpetuando la discriminación.En este contexto, la palabra clave es CAMBIO. Nuestro objetivo es encontrar un nuevo equilibrio que rompa con las estéticas y narrativas preestablecidas, abriendo paso a una representación más inclusiva y consciente. Una frase que surgió durante el taller y que sentimos que encapsula bien la esencia del LAB fue: “La representación es poder, pero también es resistencia”. Estamos emocionadas de ver cómo evoluciona todo.

Lehen LABen zenbait fografia utziko dizkizuegu: